Voor de lange wandeldag van vandaag sta ik om 5:30 op. Beneden in het hotel is het nog stil. Trieke en Siem staan op de taxi te wachten die 5:50 aankomt.
Het ontbijt is vanmorgen om 6:00. De tafels staan klaar, maar het brood en de koffie moet nog komen.
Het busje komt op tijd en er komt nog een tweede taxi om iedereen naar het begin van de wandeling te brengen.
We rijden de Valle de Pineta in. Een stuk voor het einde van het dal stoppen we om te gaan wandelen (1250 m). Het pad is gemarkeerd met stenen en gele verf. Het is niet ver van de weg naar de rotswand.
Hier loopt een GR pad (rood-witte markering), dat de wand omhoog gaat. We lopen door het bos. Het is er vochtig en het zweten begint al snel.
In een rustig tempo gaan we gestaag naar boven.
Boven de boomgrens is het genieten van het uitzicht over het dal. Onder ons ligt een camping, waarvan vanmorgen de muziek goed te horen was.
Het pad gaat over de rotsen en
in de volle zon.
We zien de eerste edelweiss groeien boven het bos. Ze hebben opvallend lange stelen. Als we even later even stoppen zijn er overal plukjes edelweiss te bewonderen
Een paar pauzes worden tijdens de klim ingelast.
. En dan gaat het verder. Natuurlijk stop ik af en toe voor een foto van het uitzicht of de bloemen.
Na een klim van 1200 meter staan we dan eindelijk op de Collada de Añisclo (2450 m).
Tijd om te gaan lunchen, maar eerst wordt het uitzicht bewonderd.
Een paar gieren komen overvliegen.
Aan de andere kant van de richel zien we
het massief van de Monte Perdido liggen. De top is niet te zien. Wel is nu de gruishelling te zien waar we straks over zullen gaan lopen. Een paar wandelaars zijn er al bezig.
Het ziet er vanuit de verte indrukwekkend uit. De foto's staan hieronder. de richel waar we gaan lopen ligt op ong. het midden van de derde foto, met in het midden een wandelaar.
Na de lunch dalen we iets af en gaan weer omhoog, richting berg. Op (of eigenlijk net er onder) de kam van de Las Tucas gaan we richting westen.
Bij een rotswand drupt het water omlaag van de rotsen. Hier kunnen we de veldflessen bijvullen.
Met een waterzak van 2 liter en een paar pakjes vruchtensap in de rugzak heb ik zelf meer dan genoeg voor deze dag.
Op een stuk gladde rotsen liggen lange kettingen. Met het zonnige weer zijn deze niet nodig. De schoenen hebben voldoende grip om naar boven te lopen.
Om op de "gruishelling" te komen is het even afdalen met een ketting, maar dit is gemakkelijk te doen.
We gaan nu onder langs de rand traverseren (op een hoogte van 2700 m) naar de 'andere kant van de berg'. Je loopt dan een paar meter van een steile afgrond af. Hier moet je niet te veel over nadenken, dan het je er geen last van. We lopen hier in het Parque Nacional de Ordesa y Monte Perdido.
Nu is het pad gemakkelijk te lopen. Aan het "eind van de helling" zien we een prachtige kloof, de Anisclo canyon. Het lijkt wel of de aarde er met
veel geweld opgebarsten is. Hier blijven we een tijdje zitten om te rusten en rond te kijken. Een stuk verder naar rechts ligt de
Cañón de Ordesa. Dit is een van de spectaculairste kloven van Europa.
De kloof is lang geleden gevormd door een gletsjer die van de Monte Perdido is gekomen.
Vanaf nu is het voornamelijk dalen over rotsachtige gebied.
We dalen af naar een col (Collado de Goriz, 2350 m).
Op de pas (bij de canyon de Ordesa) wachten we totdat iedereen er weer is. Jon geeft een demonstratie rotsklimmen en ik krijg ook instructie hoe je op zo'n rots omhoog komt.
Het is nu een gemakkelijk pad dat iets omlaag loopt naar de Refugio Goriz (2210 m), waar we de komende 2 nachten zullen slapen.
Hier bloeien veel bloemen die ik nog nooit eerder gezien heb (
Merendera pyrenaica / Merendera montana, herfststijlloos).
Siem en Trieke zijn al bij de hut en verwelkomen ons.
Na de hele dag weinig mensen gezien te hebben is het hier erg druk bij de hut. Mensen komen en gaan. Rondom de hut staan nog vele tentjes.
We krijgen te horen dat er vandaag maar 100 mensen zijn, gisteren waren er nog 150 mensen!
Op het terras voor de hut is zonnig en we drinken gezellig een biertje (of twee ..). We zijn goed op tijd aangekomen vandaag. Het gebouw met de wc's en douches is in
een winter door een lawine verwoest. Hiervoor staan nu noodcontainers. De douches zijn koud, zodat ik mij maar bij de wasbak was.
Een kudde schapen komt langs de hut.
's Avonds eten we bij de eerst shift (van de 2), van 19:00 - 20:00. Het is eten smaakt prima.
Dan is de tweede ronde voor het eten en moeten wij naar buiten. Hier is het ondertussen fris geworden.
Later kunnen we weer naar binnen om nog een wijntje te drinken.
We slapen in een matrazenlager van 3 hoog. Het is erg warm binnen en ik slaap slecht. De ramen staan open en ik krijg de wind (die niet koud is) soms over mijn bed.
| hoogteprofiel | Statistieken |
 |
Afstand : 11.9 km |