We staan om 5:15 op. Het wordt een lange dag vandaag. Omdat we gisteren flink langzamer dan het normale schema gelopen hebben wordt
de route van vandaag iets ingekort. De normale tijd zou hiervoor geen 9 uur zijn, maar 8 uur (volgens de hut). Voor de zekerheid gaan we
extra vroeg zodat we er langer over kunnen doen.
Bij het ontbijt is het donker. Door de wind is de elektriciteit uitgevallen. In het donker haal ik mijn lunchpakket op. Het hoofdlampje is nu erg waardevol.
We vertrekken langs het meer over een GR pad. We lopen door de kom
van Cirque d'Espingo en gaan dan omhoog over rotsachtig terrein.Het gaat langzaam bergop. Dit is lastig lopen over rotsen en soms sta ik net
iets te wiebelen op een rots.
In het rotsachtig terrein vind ik het leuk om
zelf een route te zoeken. Langs de groep is het ook gemakkelijker om steeds een langer stuk te lopen en dan even te wachten.
Een flink stuk hoger komen we bij een sneeuwveld uit. Onder ons is een meer te zien met prachtig blauw ijs. Zo veel sneeuw heb ik de hele vorige etappe
nog niet van dichtbij gezien. We steken het sneeuwveld over (kanten met de schoenen). Jon geeft nog even een uitleg hoe je met een pickel moet
lopen, maar deze is hier nog niet nodig. Al wil je natuurlijk niet naar beneden glijden en in het water terecht komen!
Aan de andere kant van het sneeuwveld gaan we de rotsen op. Een pad is er al lang niet meer. Steenmannetjes geven de route aan. Dit is een
winterroute om te tourskien. Het maakt de wandeling wel avontuurlijk.
We traverseren over de rotsen tot vlakbij de col. Vlak voor de pas zit een 'spleet' in de berg, zodat er vol concentratie gelopen moet worden. Gelukkig zijn de extreem harde rukwinden hier niet meer aanwezig.
Op de pas (Port d'Oo op 2900 m) gaan lunchen. Aan beide kanten van de pas ligt sneeuw.
Hier worden de eerste groepsfoto's in de sneeuw gemaakt.
Het helpt natuurlijk dat de gids tevens een fotograaf is geweest, zodat wel al draaiend de mooiste foto krijgen.
Na de lunch gaan we afdalen. De rest van de dag zal ook alleen maar afdalen zijn. Niet echt mijn hobby, maar met stokken gaat het redelijk.
De eerste honderden meters gaan we over een sneeuwveld omlaag. We krijgen uitleg om de hakken te gebruiken.
En als je wil kun je proberen te skien op de bergschoenen. Dat lukt mij dus helemaal niet.
Zo dalen we in een compleet andere omgeving af.
Waar de sneeuw stopt, begint een steile afdaling die dan overgaat in een blokkengebied.
We dalen af tot bij een meer (lac du milieu). Hier gaan we uit de wind zitten (in de
zon uiteraard). Op deze plek wachten we totdat de hele groep weer bij elkaar is.
De wandeling gaat verder over een gemakkelijker pad. Wel loop je soms net langs een afgrond en wil je zeker niet uitglijden.
De volgende halteplaats is bij een vervallen huis langs een stuwmeer.
Het laatste stuk lijkt niet ver en is het hemelsbreed ook zeker niet, maar het pad gaat langzaam zigzaggend naar beneden. Het begint nu ook flink
warmer te worden. Onderweg is er nog een kleine afdaling aan een staalkabel.
En dan zijn we eindelijk bij de hut, refuge de la Soula (1720 m).
Buiten op het 'terras' drinken we een ijskoud biertje en eten chips. Een koud biertje doet wonderen bij de mensen die aan komen lopen!
De douches zijn beneden in de hut, maar het duurt even voordat iedereen geweest is. We slapen in kamers met losse bedden en een enkel stapelbed. Het doet knus aan.
We eten in de eetzaal waar twee lange tafels staan.
De wind gaat weer flink te keer deze nacht.
| hoogteprofiel | Statistieken |
 |
Afstand : 13.2 km |