Vandaag kan er nog uitgeslapen worden.
Om 8:00 gaan we ontbijten. Als we klaar zijn is de rest van de groep aangekomen. Zij krijgen nog een ontbijt in de tuin.
Het is een leuke verrassing dat Thomas er ook bij zit, hem ken ik nog van mijn SNP reis van vorig jaar.
Net zoals bij de vorige reis ben ik van plan de lunchpakketten bij de hutten te kopen. Dit is mij goed bevallen.
De meeste mensen zijn voorstander van een pot en de lunch in de rugzak mee te nemen voor de komende dagen. Ik loop met Trieke en
Siem mee naar de supermarkt. Zij waren gisteren al met de auto aangekomen en hebben in een ander hotel geslapen.
Voor mijzelf koop ik de lunch in voor vandaag. Met een volle doos eetwaren gaan we terug naar het hotel.
Tegen het middaguur gaan we te voet naar de Teleporte (de kabelbaan). Deze is vandaag gesloten vanwege de harde wind. Dit lijkt
vreemd omdat er onder in het dal geen wind te bekennen is. Het is hier prachtig weer.
Jon regelt meteen een taxibusje dat al snel aan komt rijden.
Met de bus rijden we naar het wintersportdorpje Superbagnères op 1800 meter hoogte.
Al is dorpje wel een erg groot woord voor voornamelijk een enorm hotel.
Nu merken we de wind. Er zijn windvlagen van erg sterke wind en er wil wel eens een petje of hoedje door de lucht vliegen. Gelukkig schijnt de zon
volop
Dan gaat de wandeling toch echt beginnen. Over de langgerekte kam van de Céciré stijgen we geleidelijk.
Het tempo zit er flink in, blijkbaar heeft
iedereen er zin in.
Bij een klein bultje zitten we iets uit de wind en gaan we lunchen.
De hoogtemeter van de gps werkt op de luchtdruk en die heeft ook last
van de wind. Tijdens de lunch denkt de gps dat we 150 hoogtemeters gehad hebben.
Na de lunch gaat het wandelen rustiger (of dat lijkt alleen maar). We gaan omhoog naar de Col de la Comme de Boup, een breed zadel op 2270 meter hoogte.
Voor ons zien we nog een paar lagere colletjes. Ze lijken ver weg, maar voor je het weet zijn we er al.
Vanaf de rotsrichel Hourquette des Hounts Secs (de laatste 'col') zien we in de diepte het diep blauwe Lac d’Oo liggen.
Een flinke waterval komt uit in dit meer. Het uitzicht is mooi, maar je waait bijna van de richel. We wachten een tijdje op de rest, maar door de wind gaan we toch verder lopen.
We dalen af, maar niet helemaal tot het meer. Onderweg zie ik de eerste vanille orchideeen (oftewel volgens internet : Nigritella angustifolia) staan. Deze gaat op de foto. Later kom ik er achter dat ik het toestel verkeerd ingesteld had en de foto's dus mislukt zijn, $#@#% (censuur).
We blijven boven de waterval en gaan langs de berg verder. Door de flinke wind is de groep verder uit elkaar, maar het pad staat goed aangegeven.
Het is een klein stukje omhoog over een rotsachtig pad en staan we bij de
Refuge Espingo (1970 m) , gelegen aan een meer (Lac d'Espingo).
Het avondeten is goed verzorgd. De hut is klein en gezellig. Al vroeg gaan we het bed in. De bedden zijn hier 3 hoog.
Deze nacht waait het flink.
| hoogteprofiel | Statistieken |
 |
Afstand : 10.3 km |