Het ontbijt is goed, maar kan toch niet tippen aan het ontbijt in Baguergue. We nemen afscheid van Ali en Marjan die terug naar Nederland vliegen.
Het ontbijt is goed, maar kan toch niet tippen aan het ontbijt in Baguergue. We nemen afscheid van Ali en Marjan die terug naar Nederland vliegen.
Met de bus rijden we naar het einde van het dal (Pla de l’Artiga) op 1475 meter hoogte.
In de rugzak zitten weer spullen voor 2 nachten en de lunch (uit de supermarkt) voor vandaag.
Voor vandaag staat er als start een flinke klim op het programma.
We lopen eerst een stuk door een bos, maar al snel komen we uit op een grasvlakte.
De bloemenpracht is weer overweldigend. Dat kost weer
de nodige foto's.
Achter ons is er een mooi uitzicht over het dal (Vallée de la Frèche) en de omliggende bergen.
Voor ons wacht een flinke klim. De zon schijnt weer volop.
Als we een flink eind opgeschoten zijn is er een korte pauze.
Een gier en gemzen zorgen
voor de 'entertainment'.
Het laatste stuk naar de col (Port de la Escalete) valt nu mee. Hier is rotsachtiger en lopen we over kalksteen.
Hier ligt de grens met Frankrijk.
Na een klein kommetje komen we op de hoogste col ( Puerta de la Picada, 2470). Hier ligt nog een restant van een dik pak sneeuw. Net achter de col gaan we lunchen. Het besneeuwde massief van
de Maladeta is goed te zien.
Op de bergen ligt een laagje 'poedersuiker'. Toen wij gisteren regen hadden heeft het boven op de bergen gesneeuwd. Op de gletsjers
bij Pico de Aneto (3404m, de hoogste berg in de pyreneeen) ligt een verse laag sneeuw.
Op de lunchplek is het fris. Het waait iets en overal liggen restanten sneeuw tussen het gras.
Ver onder ons ligt het dal (Vallée de la Frèche). Aan de andere kant zijn de gletsjers van de Aneto (de hoogste berg van de pyreneeen) goed te zien.
Na de lunch begint de afdaling. Al vrij snel komen we op een vlakker gedeelte. Hier staan koeien te grazen.
In de verte is de hut voor de komende nachten al te zien (Refugio Renclusa). En pad slingert zich van beneden naar de hut. Maar het zal nog even duren voordat we daar zijn.
De afdaling naar het dal gaat via een zigzag pad. De omgeving met de bloeiende planten is mooi, maar het begint te lijken of er geen einde
aan het ge-zigzag komt. Voor een afdaling mag een pad (zelfs voor mij) wel iets steiler naar beneden lopen.
Onder komen we uit bij een verharde weg. Bussen voeren de toeristen aan voor de dagwandelingen. In de verte was vanaf de berg al een grote
parkeerplaats te zien. We zijn even terug in de bewoonde wereld.
We nemen even een pauze in het gras aan de overkant van de weg (1870 m). Hier is het nog rustig en stil.
Bij de refugio (2130 m) is het gezellig druk. Vanaf deze hut gaan 's morgens de bergbeklimmers de Aneto op. We zagen al mensen vanuit de verte lopen over de
gletsjers, net onder de top. Met dit weer (zonnig) ziet het er erg aantrekkelijk uit. Sommigen komen duidelijk vermoeid terug van de berg. Er worden helmen, touwen, stijgijzer, pickels en
wandelstokken mee naar boven genomen.
Achter de refugio wordt een tentenkampje opgebouwd.
De paarden en ezels die voor de aanvoer van het proviant zorgen lopen bij de hut rond.
We hebben geluk en krijgen als groep een eigen slaapzaal. We slapen op een matrazenlager, maar slechts 1-hoog. De 2 stapelbedden in de ruimte worden niet gebruikt door andere mensen. Er is zelfs ruimte om je rugzak neer te leggen. De twee (warme!) douches in de drukke hut worden volop gebruikt, al valt de wachtrij wel mee. Het licht voor de douche komt onder de deur vandaan en de sloten van de toiletten werken niet, toch is dit een luxe sanitaire omgeving.
De bediening is vrij nors en spreekt alleen Spaans. Het is vandaag topdrukte vanwege het weekend. De eetzaal is bomvol. Wij eten in de tweede shift. Het is ongelooflijk dat een persoon de hele eetzaal kan bedienen. Geen wonder dat er geen tijd voor een lach is. De volgende dag als het rustiger is blijkt dan ook dat alles veel vriendelijker gaat. Nu gaat alles zo efficient mogelijk.
Het is eten is prima me soep en salade. Een enorme kip is er als vlees. Alleen vreemd dat je in Spanje steeds het vlees apart krijgt, na de groente.
De borden en het bestek worden snel en efficient ingezameld. De tafel schoonmaken gaat erg snel : Het papieren tafellaken wordt doorgesneden waar
de groep eindigt en daarna weggegooid.
Om 22:00 gaan we slapen, maar het duurt nog een hele tijd voordat het stil wordt op de slaapzaal.
| hoogteprofiel | Statistieken |
 |
Afstand : 10 km |