We vertrekken om 7:30. We moeten vandaag van de geplande route afwijken. De oorspronkelijke route is geblokkeerd omdat een ontevreden stam geld wil zien. Ze hebben grond afgestaan aan een oliemaatschappij. Het beloofde geld hiervoor hebben ze nog niet gekregen van de overheid.
De route gaat daarom langs de kust. De hele dag zal er een politie escorte meerijden.
Ik zit vandaag in de eerste auto bij Ghanim. Onderweg raken we de andere auto's kwijt.
Als we terugrijden blijkt dat de auto van Nabil zonder benzine is komen te staan. Hij heeft
voor het vertrek niet meer getankt. Amin is nog wel zo slim geweest om vandaag onderweg te
tanken.
Met een plastic fles wordt benzine overgeheveld. Het ging niet zo goed, daarom is de brandstofleiding bij de motor losgemaakt om daar benzine uit te tappen. Snel gaat het niet.
We rijden dan weer verder. Vlak voor Shuqra is de benzine van Nabil weer op. Ghanim trekt hem het laatste stuk. Bij een rotonde knapt het touw, maar dat zit zo weer vast. Het is dan nog maar een klein stukje naar het tankstation. Gelukkig is dit met de feestdagen wel open! Bijna alles is vandaag nog gesloten.
We gaan nu landinwaarts, richting noorden. Het is druk in Al Ain. De politie escorte zet zelfs
even de zwaailichten aan om er gemakkelijker door te komen.
In Al Ain stoppen we om fruit en drinken in te
kopen.
Een stukje buiten de stad gaan we picknicken onder boom bij een voetbalveld (zonder
gras uiteraard). De agenten gaan nog steeds mee.
De weg gaat nu richting een bergwand. We gaan via een slingerweg de steile
wand omhoog.
Boven stoppen we om even van het uitzicht te genieten. Het is mooi hoe je nu boven de heuvels
onder kunt kijken.
De dag begin langzamerhand aan zijn einde te komen. Het is belangrijk om voor het donker de laatste politie post voor de stad (Rada) voorbij te zijn.
Als we Rada binnenrijden kleurt de hemel rood door de zonsondergang. Net voordat het
helemaal donker is komen we bij het Alekwaha hotel in het centrum van Rada aan.
De kamers zijn goed in het hotel. De douche is gloeiend heet. Ik kan amper de knop
van het warme water aanraken.
Ik was nog snel even wat kleding. Dat is ondertussen wel weer nodig.
De politie auto blijft voor de deur van het hotel geparkeerd staan.
Als ik samen met Jan het hotel uit loop om te gaan eten blijken de militairen (met AK47)
ons overal te begeleiden. We zoeken even naar een etenstentje. Als we de kruising in het
centrum oversteken en langs een aantal fruitstalletjes lopen blijken we te ver te zijn gelopen.
Als we terug de weg oversteken houden de militairen het verkeer tegen. Zo heb je
er toch nog iets aan.
Bij een lokaal tentje gaan we zitten. Kranten worden gebruikt als tafellaken.
Om ons heen is het een grote zooi van het afval, vooral plastic zakjes liggen overal.
We slagen erin duidelijk te maken wat we willen bestellen. Het wordt boord met eieren/omelet.
Er waren ook blikjes met bonen, maar de bonen hadden we blijkbaar minder duidelijk bestelt.
Het eten smaakt prima. Voor en na komen er meer groepsleden aan. De gebruikelijke zoete
thee volgt na de maaltijd.
Na het eten willen we met een paar man/vrouw nog gaan internetten. Jan heeft een internet cafe
gezien. De militairen zijn er niet blij mee (ze zijn ondertussen behoorlijk vervelend), maar
we lopen toch voorbij het hotel. Als we voor het gesloten internetcafe staan worden we terug
richting hotel gestuurd door de militairen.
Als we langs een sapjesbar komen gaan we er even zitten om een sapje te drinken. Dan worden we
weer snel richting hotel gestuurd.
Bij het hotel blijkt dat de bewaking ook hier gaat slapen. We gaan nog even
zitten in een 'glazen kamertje' bij de lobby. De deur mogen we niet meer uit.