Dag 15: Lalibela

Het ontbijt is in het restaurant. Behalve toast met jam of honing kun je zelf nog iets bestellen. Ik neem een pannenkoek. Het fruit is banaan. De nodige koppen koffie gaan er wel in deze morgen.

Een gids voor vandaag komt.

We rijden om 8:00 weg. Onderweg zien we veel mensen naar de markt van Lalibela lopen.

Het is 42 km naar de kerk die we gaan bezoeken: De rotskerk Yemerehne Kristos.

Een lange (geleidelijke) trap leidt ons naar een grot. Helaas er een vrij hoge muur bij de ingang gebouwd (tegen wateroverlast) zodat de Yemerehne Kristos kerk minder goed te zien is.

Er is net een dienst uit als we de grot in gaan. De vloer van de grot is nu bedekt met rieten mappen en redelijk verlicht. Een heel verschil met 2005 toen de skeletten nog op de grond lagen.
De gids van ons praat veel, maar zegt weinig wat mijn interesse heeft.

Een man bidt bij een tombe (van Yemrehana Krestos?) die bedekt is met doeken.
De skeletten zijn nu achter in de groot neergelegd.

De kerk van binnen (en buiten) valt vooral op door het mooie houtwerk in combinatie met steen. De gids laat zien hoe veel hij weet: Links zit een deur en rechts nog een. Boven ons is schilderwerk en op de volgende plaats ziet het er anders uit.

Na de afdaling naar de auto rijden we een stuk terug naar de oudste kerk: Bilb Ala St. George kerk. Deze zou gebouwd zijn door koning Kaleb in de vijfde eeuw.

Het is een klein stuk naar boven lopen naar de ingang van de kerk. De priester moet nog komen om de deuren open te maken.

De kerk is flink groot en uit de rotsen gehakt. Bij de ramen boven zitten bijennesten. Hier wordt de heilige honing uit gehaald.

Bij het omlaag lopen wil de gids een pad steil omlaag nemen. Waarom is niet echt duidelijk. Onder staat Yohannes al klaar met de auto. Tijdens de afdaling zien we 2 minibusjes met feestvierders langs rijden. Zij hebben een bruiloft.

Onderweg naar Lalibela zijn we een bruidspaar met begeleiding lopen. De bruid is nog vrij jong. Ze zit ' te paard': Op de rug van een jongen.
Ze stoppen even voor de toeristen en maken muziek. Dan 'stijgt de bruid weer op' en vertrekken we.

Terug in Lalibela stap ik uit bij de markt. Het is een flinke markt. Een jong meisje loopt steeds bij me en vertelt dat een ezel een ezel is, een geit een geit. Dan komt een jongen ook al meelopen.

Ik verlaat de markt en dwaal wat rond in het park rond de rotskerken. Ondertussen heb ik al meer 'gidsen' bij me lopen. Eerst wil het meisje kleding, dan een boek voor school. Dat klop met een truuk die bekend is: Als je samen een boek koopt wordt het boek later bij de winkel terug gebracht.

Vanaf een uitzichtpunt is er een overzicht over de stad. Aan de andere kant van de weg is de St. George (de bekendste rotskerk) te zien. Ik geef de ' gidsen' iets als we weggaan. Dat wordt beloofd, maar gebeurd niet.

Onder bij de weg maak ik een foto van de St. George vanaf de weg. Een pad begint dichtbij de markt. Hier loop ik in. De bovenkant van de kerk is goed te zien en ik maak een foto. Als ik nog een foto wil maken wordt er geroepen. De kerk is gesloten, het is lunchtijd. Om een foto te maken moet je een ticket hebben ($50 all in).
Dan maar teruglopen naar de weg.

Als ik richting hotel loop komen er weer 2 'gidsen' bij. De eerste paar worden weggejaagd en zijn lopen mee. Ik loop naar het Lal hotel waar ik in 2005 geslapen heb. Dat is nu een luxer hotel geworden met zwembad en sauna. En dat met het watertekort in de stad.

De supermarkt langs het hotel is klein. Hier koop ik pinda's om iets hartigs te eten. Het is niet ver meer maar het Sora hotel (ca. 15:00).
Ik neem een late lunch (mixed salad) en een koud bier op het terras.
De salade is heerlijk, zeker nu het weer zo warm is. Het bier gaat er goed in.

De rest van de middag doe ik het rustig aan. Het dagboek bijwerken (handig zo'n opvouwbaar toetsenbord) en lezen.

Ik lees een boek op het balkon. Onder mij worden de planten in de moestuin water gegeven.

We gaan om 18:00 met een tuktuk (80 Birr) naar het centrum. We bezoeken de touch bar bij Torpedo. De bar is een paar trappen omlaag. Als je het niet weet vind je het nooit.

De specialiteit is honingwijn (mede). We krijgen allemaal een karafje Tej (de keuze valt op een gemiddelde sterkte). De drank smaakt prima en ik proef totaal geen alcohol. De nasmaak is een beetje zurig.

Later begint de bar voller te raken met vooral lokale mensen. Een enkele blanke toerist komt binnen (meestal met lokale begeleiding). De muziek staat hard en de zitbank is keihard.

Het plan was om even een optreden van een troubadour mee te maken. Maar die komt later dan verwacht.
Samen met Barbara vertrek ik eerder (20:10). We nemen een tuktuk (50 Birr) terug naar het Sora hotel.

In het hotel is verder niemand meer in het restaurant. Er is weer geen kip. Daarom bestel ik weer meat balls (German style) met friet. Ik verwacht nog wel genoeg pasta en injera te krijgen de komende dagen.
Na het eten ga ik naar de kamer en lees een boek. Het boek is te goed en pas om 23:00 ga ik slapen.