Dag 17: Tiebele – Parc Nazinga

Rond 4:30 word ik wakker. Er zijn flink wat hanen aan het kraaien. De oordopjes gaan daarom weer in.
Om 6:00 sta ik op.
Bij het ontbijt is er een omelet. Lekker!

We vertrekking richting Pic Nahouri.

De juiste weg vinden is lastig. Er wordt af en toe gevraagd. Er zijn mensen die een stukje voorop rijden met een motor of fiets. Een paar jongens op een ezelskar wijst de auto vlakbij de heuvel nog even een andere weg. Aan het einde van de weg zien we de jongens weer. Het blijkt dat een bruggetje op deze weg ingestort is.

Nu is de weg duidelijker en komen we bij het dorp bij Pic Nahouri uit. Daar wordt de afslag genomen naar de heuvel zelf.
Bij het huis onder aan de heuvel wordt een gids geregeld. Dit blijkt een 12 jarige jongen te zijn die wel even meeloopt.

Even na 9:00 gaan we dan aan het wandelen. Het is geen grote klim (ca. 160 meter) en het pad is goed te doen.

Na een half uur staan we boven. Ibrahim blijft een stukje onder top op ons wachten.

Veel uitzicht is er niet. Het is vrij heiig door het zand in de lucht.

De weg omlaag is zo gebeurd (10:05). De wandelschoenen kunnen weer verruild worden tegen sandalen.

Het is nu niet ver naar de asfaltweg (over een goede weg). We rijden naar Pô (11:00).
Het restaurant van gisteren is gesloten (het is zondag). We lunchen daarom in een andere restaurant in een zijstraat.

Er is geen frisdrank of echt bier. Daarom neem ik een koud flesje Malta Guinness. Een alcoholvrij (zoet) drankje. Het heeft een aparte smaakt maar is goed te drinken. Het bord met bonen en friet was lekker. Nu is de portie veel groter, maar de bonen in de saus zijn niet zo goed als gisteren.

Het zuiden van Burkina Faso ziet er anders uit dan het zuidwesten waar we de trekking hadden. Het is droger. Het zand is meer zwart i.p.v. rood. De kleding van de mensen is minder kleurrijk.
Er zijn veel minder tricycles, maar wel veel ezelskarren. De huizen zien er ook anders uit.

We vertrekken vanuit Pô richting westen. De weg is een goede onverharde weg.

Bij de ingang van de Nazinga Ranch moeten er nog de formulieren ingevuld worden en dan kunnen we het park in.

Het park bestaat uit veel kleine bomen. Het hoge gras is al een tijdje terug deels afgebrand om beter zicht te hebben (en weer groen gras).

Onderweg komen we langs een paar waterplassen. Hier zien we al een eerste krokodil.

Al vroeg komen we in het Akwazema kampement aan. We slapen in een huisje met bedden en een badkamer. Er is water in de wasbak, maar de douche werkt alleen 's avonds. De electriciteit komt ook pas nadat het 's avonds een half uur donker is.

De game drive is om 16:00. Tot die tijd kunnen we in het observatorium (uitzicht hut) langs het meer gaan kijken of er wild komt drinken.

Langs het water zijn veel bijeneters actief.

Een groepje olifanten komt ook drinken. Daarna wentelen ze zich rond in de modder langs het meer.

Een paar keer zien we dieren komen drinken: Duikers, warthogs, waterbuck.

Een grotere groep olifanten komt niet veel later ook drinken.

Om 16:00 begint de game drive. We zitten op het bagagerek van de landcruiser. Gelukkig zijn we gewaarschuwd om een zitkussen te pakken, anders is het niet lang uit te houden.

Heel veel dieren zijn er niet te zien. Vooral warthogs en waterbucks. De vogels (hornbills) zijn ook redelijk schuw. Door de struiken zijn de dieren soms lastige zien.

We zien een keer olifanten in de verte in het hoge gras, maar kunnen niet dichterbij komen.

Een olifant alleen komt dichterbij als we hem zien staan. Als deze vlakbij de auto komt wordt er getoeterd en op de deur geslagen. Dit zorgt voor een beetje afstand.

Als we wegrijden komt de olifant achter ons aan rennen. Hij (jong mannetje) rent een paar meter achter de auto waar ik op het dak zit. De auto blijft de olifant gelukkig voor en door het zand van de banden zien we de olifant al snel niet meer.
De auto stopt en wacht. De olifant komt nog aanlopen en zet de draf weer in. De achtervolging herhaalt zich weer.

Thuis lees ik dat dit soort acties vaak gebeurd in dit park. Maar ik wil het niet meemaken dat een olifant de auto te pakken krijgt. En echt diervriendelijk lijkt het ook niet.

Door de harmattan wordt het al vrij vroeg schemerig. Een echte zonsondergang maken we deze vakantie niet mee.

We komen terug bij het hutje als het donker begint te worden. Pas een half uur na zonsondergang (18:30) is er elekcriciteit en kunnen de lampen aan. Dan werkt de douche ook en kan het stof van het lichaam gespoeld worden.

We gaan om 19:00 eten. Behalve wij zijn er nog 2 toeristen.
Ik had tomatensalade en spaghetti besteld. De portie is echter veel groot. Een Brakina maakt de maaltijd compleet.