Om 6:30 sta ik op. Het ontbijt is buiten in de tuin, even na 7:00. De blokjes oude kaas smaken goed! Daarbij is er glas fruitsap en filterkoffie. Lekker luxe! En brood met jam natuurlijk...
We vertrekken rond 7:15 met hetzelfde busje als gisteren. Niemand kijkt vooruit naar de lange route in een krap busje. Met af en toe wisselen is het nog iets te doen. Achterin voel je na niet al te lange tijd je bil wel.
We stoppen om 10:00 bij tankstation (in Houndé) met koffie (Café Bonjour). Er is zelfs keuze tussen welke nescafe (cappuccino) je neemt. Na
een half uur rijden we weer verder.
We stoppen voor de lunch in Boromo (friet voor mij), niet veel verder. Hier zijn we op de heenweg gestopt en waren de paspoort
perikelen. Nu is er tijd om even rond te lopen. Als ik bij het busstation kom zijn de mensen allesbehalve vriendelijk.
Foto's maken is lastig.
Er is nog een stop in Sabou, een vrij kleine plaats. Hier lopen we een kort stukje langs de weg om de benen weer te strekken.
Een vrachtwagen neem een lading levende kippen mee. Dat kan prima met een touw aan de zijkant.
De bus pikt ons langs de weg weer op.
Niet ver voor Ouagadougou nemen we een afslag bij Bazoulé om naar de heilige krokodillen te gaan kijken.
De weg is goed en niet het is niet ver rijden.
Er wordt weer een offerkip gekocht. We lopen een kort stukje naar het meer. Hier liggen flink wat krokodillen. Je kunt
er met een krokodil op de foto. Dit is voor mij de eerste keer dat zoiets kan (en zal ook wel de laatste keer zijn?).
We lopen een klein stukje langs het meer en zien nog grotere krokodillen. De kip wordt met een touw aan een stok gebonden.
De krokodillen komen al toegelopen.
We staan dan midden tussen de verschillende krokodillen die onze kant uit komen. Dat is niet handig en we lopen een stukje
terug.
Met de kip worden de krokodillen gelokt. Ze springen naar de kip, maar die wordt (natuurlijk) snel omhoog getrokken.
Uiteindelijk wordt de kip los gelaten. Deze rent weg, maar loopt het water in. En dan is het snel gedaan met de kip. Eén hap
en de kip is weg.
We rijden terug naar de asfaltweg en rijden het laatste stukje naar Ouagadougou. Het is erg druk en chaotisch in de stad.
Aangekomen bij het hotel Pavillon Vert weet ik de rust in de tuin te waarderen. Het is een oase in deze stad van chaos en rommel.
Voor de laatste avond met de hele groep bestel ik schnitzel met een salade. Samen met een fles ijskoud bier is de maaltijd heerlijk. De kok zou ook in Europa niet misstaan.
Dan is het moment gekomen om afscheid te nemen van Geert en Annemarie, zij vliegen deze avond terug naar Nederland. Jan en Ine
blijven nog twee dagen in de stad.