Dag 5: Bagergue - Refugio d'Amitges (NP Aigües Tortes) (2380 m)

Gisteren kregen we keuze om "vroeg" of een uur later te vertrekken. De beslissing van de groep was om op tijd te vertrekken.
We kunnen uitslapen en het ontbijt is pas om 7:30.
Voor het ontbijt in dit hotel moet je ruim de tijd nemen. Er zoveel lekkers dat je niet alles kunt eten. Een groot verschil vergeleken met een toast en jam ontbijt in de Frankrijk.
Na het ontbijt vertrekken we het busje naar Valle d’Aiguamoix. De rugzak bevat nu ook de spullen voor een nacht in een refugio te slapen. Er hoeft maar een lunchpakket steeds mee. In de hutten is steeds een lunchpakket te koop, zodat we niet met eten voor meerdere dagen hoeven te lopen.

We lopen in het massief van de Aigües Tortes . De bus zet ons af bij Banys de Tredos aan het einde van de Valle d’Aiguamoix (1740 m).

We lopen iets omhoog, waarbij we af en toe de weg nog zien waar taxi's over rijden. Hier zijn ook meer dagjesmensen.

We komen uit bij een stuwdam van een groot kaarmeer, het Estany Major de Colomers.

Aan de rand van het meer ligt de oude Refugio Colomers (2130 m). Een wc zit buiten het gebouw, waar je via een steile afdaling naar toe kunt gaan. De afvoer gaat het meer in.

De nieuwe Refugi Colomers (2100 m) ligt een klein stuk verder. Hier stoppen we even en kunnen even later ook koffie kopen. Oorspronkelijk zouden we hier ook overnachten, maar dat is veranderd in Refugi d'Amitges.
Deze hut ligt in het Aiggues Tortes NP. Er zijn verschillende opties om naar deze hut te lopen. Uiteindelijk besluiten we via de rondtocht door El Circ de Colomers. Hierdoor hoeven we morgen ook niet een gedeelte hetzelfde pad lopen.

We lopen langs het meer en dan klimmen we een stuk omhoog, waarbij er een prachtig uitzicht is over het meer.

We lopen door een rots landschap. Het lijkt wel of er na iedere bocht of klimmetje er weer een nieuw meer ligt.

De routes in de bergen zijn gemarkeerd met verf (rood/wit voor een GR pad) en/of steenmannetjes (een klein stapeltje stenen).

Vlak voor een daling stoppen we om te lunchen. Langs de lunchplek ligt een klein sneeuwveld. Tegen de rotshellingen zijn meer sneeuwvelden te zien.

We dalen een flink stuk over blokken. Het is erg leuk om over heen te lopen. Voor ons is alweer een mooi uitzicht. Er komt vandaag geen einde aan.

Terwijl wij aan het afdalen zijn kijkt een gems vanuit de verte toe.

Dan is het nog een flink stuk omlaag over een pad naar een groter meer. Hier nemen we de 'afslag' naar rechts over een GR pad, richting de hut d'Amitges.

Na een korte rustpauze gaan we lopen, maar dan struikelt Alie. Ze raaakt geblesseerd en de enkel doet pijn. We kunnen doorlopen tot de col (2590 m) waar de groep weer bij elkaar zal komen.

Via een (klein stuk natte) route gaat het pad omhoog de col op. Als het lijkt dat je boven bent is er nog een klein stuk te gaan, maar het uitzicht achter ons is erg de moeite waard.

Boven op de col liggen restanten van sneeuwvelden. De sneeuw is heerlijk om even af te koelen.

Na een tijdje is iedereen boven. Het is even kijken naar de juiste weg naar de hut. Daarna worden we opgesplitst in 2 groepen. Ik ga mee met de groep (8 p.) die vooruit loopt naar de hut.

Bij de hut zullen we na aankomst melden dat er nog meer mensen komen en dat het laat kan worden (en dat er natuurlijk eten bewaard moet blijven voor de laatkomers).

Via een stuk blokken en daarna een korte, maar steile afdaling komen we uit op een onverharde weg. Het is niet ver meer naar de hut op 2.380 meter hoogte. In de hut zelf moeten de schoenen uit. De schoenen, stokken en rugzakken moeten bij de ingang blijven. Er zijn huttesloffen om binnen aan te trekken.

Bij de balie vertellen we het verhaal in een mix van Engels/Frans/Spaans, maar uiteindelijk lijkt alles duidelijk. Een briefje met onze bednummers wordt gegeven. Dan is het tijd voor een drankje. Carlo blijkt vandaag jarig te zijn en trakteert.

Na een half uur gaan we al eten. Als we net beginnen komt de rest van de groep aan. Een positieve verrassing!
De hele hut eet steeds tegelijk. Dit is een grote hut met een enorme eetzaal. Bij andere hutten moet er soms in 2 (of 3) ploegen gegeten worden.
Het eten is erg lekker, vooral de worstjes en lamsvlees.

We slapen in een kamer met matrazenlager van 2 hoog. In latere hutten zullen we soms ook 3 hoog slapen. De bedden zijn genummerd en iedereen heeft een nummer toegewezen gekregen. Een lakenzak is verplicht. Er zijn dekens tegen de kou. Mijn kussensloop is meestal te klein voor de lange kussens die er liggen. Een klein plankje is meestal aanwezig voor een paar spullen. In deze hut kun je een klein plastic bakje pakken om spullen in te stoppen. Het bakje past onder het onderste bed. De volgende morgen moet je de dekens weer netjes opvouwen.

Hier staat op een internet een mooie presentatie over berghutten. En hier staat een standaard huttenroute in dit park.

Om 22:00 moet het stil zijn in de hut, maar we krijgen al ruim voor die tijd commentaar van mensen die er met kinderen slapen.
's Nachts slaapt (bijna?) iedereen slecht. Een gsm piept af en toe, maar niemand weet van wie de gsm is of waar deze ligt.

hoogteprofiel	Statistieken
	Afstand : 17.6 km Looptijd :8 uur Pauzes : 2 uur Stijgingsmeters : 1390 m Dalingsmeters : 760 m Maximale hoogte : 2606 m