Dag 1: vliegreis Nairobi - Antananarivo

11 September 1998.
Het eerste deel van mijn zomervakantie zit er helaas al op.

Vandaag vertrek ik van Kenya (na 10 dagen kampeer safari's) naar Madagaskar.

Dit deel van de reis wordt verzorgd door Baobab reizen.

Om 6:00 uur 's morgens gaat de wekker af, ik ben dan echter al een uur wakker. Het hotel ligt midden in het centrum van Nairobi. Door de bom aanslag op de Amerikaanse ambassade zijn een groot aantal matatu's van standplaats gewisseld. Ze staan nu net voor het hotel, wat nog nooit van geluids isolatie heeft gehoord. In bed ik mee genieten van het vele getoeter, luidruchtig optrekkende busjes en harde muziek. De volgende vakantie neem ik een set oordopjes mee!

Alles is snel ingepakt en na het betalen van de wasserette kan ik nog snel even ontbijten (de ontbijtzaal gaat gelukkig om 7:00 uur open).

De taxi's staan ook voor het hotel te wachten. Na een rit van een half uurtje ben ik op het vliegveld (7:45 uur). Ondanks dat ik in de juiste vertrekhal ben (volgens het bord buiten), zie ik nergens een Air Mad balie.

Als ik navraag bij de Air France balie (tenslotte zijn ze taalgenoten), blijkt dat dit tevens de Air Madagascar balie is. Er wordt verwacht dat de passagiers toch wel navragen welke balie ze moeten hebben.

Het is erg rustig op het vliegveld. Ik vraag mij af waarom ik eigenlijk 2 uur voor vertrek op het vliegveld moet zijn.

Er is verwarring over de geldigheid van mijn ticket. Er staat een datum op waarna het ticket pas geldig is (pas vanaf 17 sept., volgende week). Gelukkig geldt dit alleen voor de retour vlucht (en zo staat het ook op het ticket, blijkt nu).

De vlucht (MD 739, een B737) zit nog niet half vol. Ik zit ruim op 3 stoelen voor mij alleen. Vlak na het vertrek vliegen we langs de Kilimanjaro. De besneeuwde top steekt net boven de wolken uit.

Om 12:00 landen we op de Comoren. Pas om 13:00 uur vliegen we verder. Helaas zit het vliegtuig nu wel vol.

14:20 uur landen we op het vliegveld bij Antananarivo op Madagaskar. Omdat er in de stoel langs mij iemand met een rolstoel gehaald moet worden, ben ik als een van de allerlaatsten uit het vliegtuig en kan achteraan een lange rij aansluiten bij de imigratie dienst.

Gelukkig gaat de rij vrij snel en tenslotte mag ik vertellen in welk hotel ik overnacht. Van dit hotel (Hotel Residence de Zoma) wordt eerst niet geloofd dat het bestaat, maar na de adressenlijst van Baobab mag ik doorlopen.

De bagage staat al klaar (een drager heeft de tassen al in zijn handen). Na controle van de bagage nummers krijg ik de tassen mee.

Bij de douane wordt even aan de tassen gevoeld (wachten op mijn sleuteltjes duurt de man te lang) en mag ik door. Na nog 3 controles op stempels in mijn paspoort sta ik in de aankomst hal.

Nou sta ik dan eindelijk achter (voor?) de douane in Madagaskar.

In de hal wordt ik besprongen door de taxi chauffeurs. Omdat er blijkbaar (volgens mijn reisgids) een standaard tarief (55 000 FMg) is, neem ik er meteen een. Bij de bank moet ik nog eerst geld wisselen. Het is een grote pak geld (het grootste biljet is f.10,- waard, nl 25 000 Malagasy Franc) en natellen laat ik maar even achterwege, het zijn in ieder geval veel briefjes. De taxi chauffeur kijkt rustig mee als het geld geteld wordt, wat mij geen heel goed gevoel oplevert.

Behalve de taxi chauffeur gaan er nog 2 personen in de taxi mee naar Antananarivo . Het (b)lijken tour operators te zijn. Er wordt tijdens de rit uitleg gegeven over wat er te zien is en pogingen gedaan mij excursies, hotelovernachtingen en vliegtuigtickets te verkopen. Jammer voor hun is alles verzorgt door Baobab. Vergeleken met de verkopers in Kenya dringen ze niet erg hard aan. De tour operator (?) stapt daarom maar weer uit en zijn hulpje (?) blijft zitten. De taxi rit duurt een half uur. Buiten de stad zijn de rode rijstvelden te zien tegen een staalblauwe hemel met witte wolken. In de stad is het druk met de vele auto's (veel eendjes en Renault 4 als taxi's).

Bij het hotel spreekt de persoon bij de balie alleen Frans. Met het hulpje uit de taxi (hij spreekt ook Engels) begrijp ik er nog niet veel van. De naam van de reisleidster lijkt onbekend, evenals Baobab. Wel is er een brief met de naam "Henk Luijten".

Ik krijg alvast een kamer om mijn bagage neer te zetten. Blijkbaar is toch duidelijk dat ik bij de grote Nederlands groep hoor die vandaag aankomt.

Ik besluit te wachten bij de receptie. Ik zit nog niet op de stoel of er komt een Nederlander binnen. Het blijkt Henk Luijten te zijn. Hij vervangt Monica als reisleider omdat zij ziek zou zijn (waar Monica 3 weken later niets van af weet).

We gaan samen aan de overkant iets drinken (waar ik wel aan toe ben) en een hapje eten (Samosa's : Indische driehoekjes). De flessen bier zijn nog een maat groter dan in Kenya (0.65 l, 5.4% alcohol).

Het eten (biefstuk met friet voor 7 500 MFg = ong. f.4,- ) is er ook zeer goed.

De buurt bij het hotel schijnt erg onveilig te zijn als het donker is. Na het eten lopen we naar het hotel aan de overkant van de straat. Henk gaat later de rest van de groep ophalen bij het vliegveld. Ik ga later nog even terug naar de bar aan de overkant. Hier speelt een leuk orkestje. Met Franse gebarentaal proberen een paar meisjes duidelijk te maken wat ze willen, dit Frans lijk ik niet zo goed te begrijpen.

Later loop ik terug naar het hotel om op de rest te wachten.Op de kamer zit een gekko in de hoek bij het raam.

De bus komt pas na 23:30 uur aan. Henk geeft een korte uitlegen hierna kan iedereen eindelijk slapen.

Ik slaap deze avond erg slecht (uren later naar bed dan de afgelopen 2 weken). De muggen vliegen rond het bed en zijn erg lastig (veel gezoem om de oren). Buiten is veel rumoer van mensen op straat en de raam kan niet dicht om het geluid minder te maken.