We verlaten om 7:20 Manali in een taxibusje. De weg slingert zich omhoog tot de Rothang La pas (4000 m). Onderweg staan we een paar
keer stil vanwege wegwerkzaamheden. Nepalese werkers zijn hier bezig aan de weg. Veel gebeurt met een schop (met een touw eraan).
Wegenbouwmachines zijn er niet veel op dit traject.
Verkopers profiteren van de aanwezigheid van de nodige klanten.
We stoppen om even boven op de pas. We zien Indiers (toeristen) op paarden langskomen. Vlakbij is een klein beetje sneeuw waar ze in
ski uitrusting naar toe kunnen gaan.
Aan de andere kant van de pas rijden we naar beneden, waarbij weer regelmatig gestopt wordt voor de werkzaamheden.
Onder aangekomen is er een controlepost. Hier stoppen we langer en lunchen we ook. Als lunch krijgen we een typisch Nepalese maaltijd : Dal Bhat. Dit is voornamelijk linzensoep met rijst.
We rijden verder over een vlakke bergweg die in aanbouw is. We verlaten deze weg om naar het klooster Trilokinath te gaan kijken, vlak voor Udaipur.
Na een kort bezoek rijden we terug naar de doorgaande weg en vervolgens nar Udaipur . Hier begint het licht te regenen. Totdat we de eerste pas overgaan zal er een grote kans op regen blijven houden.
In Udaipur drinken we eerst nog een melkthee (chai).
Na de thee lopen we vlakbij naar een tempel ( Marikula Mata Temple). Vlak buiten de tempel ligt een zware steen die alleen sterke man kan optillen (dat probeer ik niet eens).
We verlaten de stad om een kloof in te rijden.
Na een half uur komen we vast te staan. Door de regen heeft een rivier de weg weggespoeld. Het water stroomt nu over de weg i.p.v. de rivierbedding.
En het water stroomt ook steeds harder.
Voor de duidelijkheid : De weg ligt links op de foto, iets hoger dan waar het water had moeten stromen...
We kunnen niet meer verder met het busje. Gelukkig komen er een paar kinderen aan met een brede plank. Nu kunnen we ten minste te voet verder.
Het is niet helemaal duidelijk hoe ver we zouden moeten lopen of dat er vervoer is aan de overkant. Kaji (onze hoofdgids) is de rivier overgestoken om te kijken of er
iets geregeld kan worden.
We lopen over de verharde weg, waarbij we steeds iets anders te horen krijgen hoe ver het is naar Tigrit. Na een tijdje komen we Kaji weer tegen. Hij zegt dat het busje van de
dragers nog aan deze kant van de rivier is. Dit busje blijkt achter een tweede rivier vast te staan. Grote rotsblokken liggen voor het water op de weg. Deze zijn met het water uit
de bergen omlaag gekomen. Met de hand zijn ze zelfs niet verplaatsbaar.
Opgelucht stappen we in het tweede busje. Het blijkt toch nog een eind te zijn naar Tigrit.
In Tigrit is een politiepost. Hier stappen we uit het busje en lopen verder (ook omdat er blijkbaar een probleem is met een wiel).
Dat lopen naar de kampeerplek blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn in het donker. We lopen uiteindelijk op een paar meter
van de overnachtingsplek (bij een gompa) en missen deze nog.
We willen verder lopen, maar worden dan terug geroepen.
We kamperen langs de gompa. De tenten staan er snel, waarna ook het eten ook snel klaar is gemaakt. (20:30).
Na het eten ga ik meteen de tent in om te gaan slapen.
We slapen deze nacht op 3380 meter hoogte.