Dag 11: Hawzien, Gheralta gebied

We vertrekken om 8:30 met de auto naar de rotskerk Abune Yemate.
De kerk ligt niet ver buiten de stad boven op een rots.
Het pad begint als een trap en gaat langzaam omhoog. Dan is er een stuk waar het steiler wordt en tussen rotsen door gaat.

Bij de rotswand is een groep Italianen (uit hetzelfde hotel) al bezig met omhoog te klauteren met een klimgordel aan.
De wand is niet loodrecht en niet hoog. Ik klauter tussendoor omhoog zonder touw. Dit valt erg mee. Een aantal mannetjes staat erbij en geeft aanwijzingen. Al hebben ze soms moeite met wat links en rechts is.

Dan komt weer een stuk klauterwerk. Hier staat de priester al. Hij geeft aanwijzingen hoe omhoog te komen.

Boven is er links een kerkhof te zien. De skeletten en schedels liggen bovenop.

Een klein rotshutje ligt hier. Het pad gaat nog verder. Eerst een meter (of 2) omhoog klauteren met handgrepen. Dan is er een smalle richel van een meter breed (soms minder) die langs de afgrond loopt. De richel is een meter of 10 lang en dan ben ik bij de ingang van de rotskerk.
In de wand zitten handgrepen, maar dat had ik toen nog niet helemaal door.

Het uitzicht is erg mooi.

De priester komt en de kerk wordt open gemaakt. De kerk stamt uit de zesde eeuw en is mooi beschilderd.

De priester laat een oud boek (van leer) zien. Flitslicht mag niet. Alleen natuurlijk licht door de kleine deur.
De Italianen gaan weer en dan ben ik samen met Barbara de enige bezoeker.

Een groepje rots dassies zit boven op een rots te zonnen.

De weg terug is via dezelfde route. De Italianen hebben ook veel moeite met afdalen, ondanks de hulp van meerdere mannen. Ik ga tussendoor zonder touw en sta al snel beneden.

Er is wat verwarring over de fooi. Er wordt om 400 Birr gevraagd, die ik veel te veel vind. Dat is het dagloon van een lokale gids. De priester vroeg ook al 100 Birr bovenop de entreeprijs. Haiftu geeft mij duidelijkheid en zegt dat niets verplicht is. Ze krijgen daarom een redelijke fooi en niet wat ze vragen. Per persoon hebben ze nog geen minuut aanwijzingen gegeven.

Beneden bij de auto staan Anna en Ada. Ze hebben nog een paar lokale huisjes bezocht.
Als we compleet zijn rijden we terug naar Hawzien.

We eten in het Geralta restaurant. Omdat het geen vastendag is, is er eigenlijk alleen vlees. Omdat er 2 groepsleden vegetarier zijn, wordt er toch groente geregeld. Zelf neem ik tibs en injera.

We lopen door de stad. Veel valt er niet te zien. Een juice bar ziet er goed uit en we gaan er een fruitsapje drinken. De keuze is tussen mango en/of avocado. Ik kies de mango en deze smaakt heerlijk.

We lopen terug naar de rotonde en slaan linksaf. Maar dat blijkt fout te zijn. Uiteindelijk helpt de maps.me app en brengt mij terug naar het Vision hotel.

In het hotel werk ik het verslag bij en controleer de emails globaal.

Om 16:00 rijden we weer weg naar een andererotskerk. Deze is ook vlakbij, na een korte wandeling door een prachtig landschap. In de verte bergen en veel grote euphorbia's staan in bloei.

We bezoeken de Saint George. We lopen door een eerste voorportaal en komen bij de rotskerk. Deze is niet meer beschilderd. In het verleden zijn de beschilderingen (volgens de overlevering) verwoest door koningin Judith/Gudit.. Als bezoekers krijgen we een stok aangereikt om op te hangen.

Binnen hangen veel doeken over Saint George (sint Joris) en de draak.

De priester laat ons het (zeer oud) kruis zien.
Ook een oud boek met plaatjes van een strijd komt te voorschijn.

Tenslotte zien we een muziekinstrument (Tsenatsil). Het hout is van het kruis. De 2 en 3 schellen zijn een symbool voor de 3 kruisingen en.....

Na het bezoek kijken we even buiten rond. Hier hangt een 'gong': Een paar stenen met ieder een ander geluid.

We lopen terug via hetzelfde pad als op de heenweg. We lopen iets verder gaan op de rotsen zitten. Hier wachten we op de zonsondergang.

Een groepje kinderen komt erbij zitten en hebben grote lol. De digitale foto's van hun krijgen veel aandacht. Maar ook het steile en zachte haar van de faranji.

De zon gaat onder achter een heiige lucht (stof) en achter de bergen. Het is niet echt spectaculair. Het is ondertussen koud geworden.

Terug bij het hotel gaan we met een drietal terug naar de juice bar voor het avondeten: Fruitsap met brood en een koffie na. Na de flinke lunch is dit meer dan genoeg.

In het hotel drink ik nog een biertje en verwerk mijn verslag.

Om 22:00 ga ik slapen. Na mij is het restaurant leeg en kan het personeel ook naar bed.