Om 6:30 staan we op. Het ontbijt (7:00) is buiten op een terrasje achter het hotel.
We gaan lopend over de verharde weg naar het Manuel Antonio park. Om in het park te komen moet je eerst een stroompje oversteken. Omdat het eb is, komt het water maar tot onder de knieen. Bij vloed komt het water tot boven je middel.
In het park is het nog rustig.
Het strand (Playa Espadilla Sur) is vrijwel leeg. Om de grote meute voor te
zijn beginnen we met de wandeling naar Punta Cathedral. Dit was vroeger een
eilandje voor de kust dat door de ophoping van zand een schiereiland is geworden.
Vanaf het hoogste punt is er een
mooi uitzicht over de oceaan. Voor de kust ligt nog een klein eiland. Iets verderop
ligt helaas ook een groot cruiseschip. De touristen worden met bootjes aan wal
gebracht, waar de tuinstoelen al voor hun klaar staan.
Als we langzaam afdalen zit er een
grote groep kapucijnapen in de bomen. Ze zitten nog vrij ver van het pad in
de donkere bomen. Een aantal mensen blijft maar foto's knippen, ondanks dat
de apen ver weg zitten. Als je al een paar keer deze apen op de foto hebt, heb
je als voordeel dat je rustig op de betere momenten wacht.
Even
later komen diezelfde apen over het strand waar we nu uitkomen (Playa Manuel
Antonio). Nu lopen ze in de volle zon over een boomstam naar een andere groep
bomen.
We lopen verder naar het andere einde van het strand. Ondertussen is de groep
apen hier al aangekomen.
Deze apen zijn vrij brutaal. Een stuk verder
op het strand roven ze de vuilnisbakken leeg en eten koekjes uit de hand van
de touristen.
Het is verboden om de dieren te voeren
in dit park. Het gebeurt echter volop door de mensen de parkwachters kijken
toe, maar zeggen er niets van. Een stukje terug zit een luiaard in een boom.
Een gids met een groep touristen zag het dier. Anders waren we er waarschijnlijk
vlak voorbij gelopen, zonder het dier te zien. Het beest ziet er uit als een
grote bol katoen in een boom en beweegt zicht helemaal niet.
De parkwachters verkopen gekoelde frisdrank (sinas) op dit strand, wat mij nu
lekker smaakt. De picknick tafels langs het gebouw heeft de volle aandacht van
de apen. Hier komen de touristen naar toe met de lekkere koekjes en stukken
fruit. De vuilnisbakken worden zorgvuldig nagezocht. De apen hebben ook al geleerd
uit de druppelende kraan water te drinken.
Een breed pad gaat iets bergop
naar een splitsing van paden. Op een plank langs het pad ligt een leguaan rustig
te zonnen. Het voordeel van dit park is dat de dieren gewend zijn aan de vele
mensen en rustig blijven zitten als je een foto van hun maakt.
We lopen verder op een trail richting
Mirador (uitzichtspunt). Dit is niet ver (600 m), maar gaat steeds omhoog. Langs
deze trail zitten een aantal agoeti's tussen de bomen. Ik zie ze pas als ze
zich bewegen, ook al zitten ze vlakbij. Aan het geknaag hoor je dat er beesten
tussen de bomen zitten. Ik kijkt in de richting van het geluid, maar ik zie
eerst niets. Pas als de dieren bewegen (en wellopen), zie ik waar ze zaten.
Een stukje terug zit er vlakbij het pad ook een agouti. Deze is erg goed te zien. Een foto maken is echter moeilijk omdat het scherpstellen door de donkere schaduw en de vele takjes niet automatisch gebeurd.
Vanaf het uitzichtspunt kijk je neer op de baai. Het water is blauw en
de lucht is helder. Een prachtig uitzicht. Hier houdt tevens het pad op. De
rest (dat volgens mijn handboek nog doorliep) is afgesloten voor touristen.
We lopen de trail weer terug en nemen de afslag naar Playa Escondida (1.5 km). Een stel Amerikanen begint ook aan deze trail, maar draaien zich na een paar meter al om (there is no end on this trail....). Sommige touristen lopen de trails in hun badpak met slippers. Ik zou hun met plezier in een echt regenwoud, vol muggen, zien lopen.
Het laatste stuk van de trail is een steile afdaling. Een touriste komt fluitend
als een stoomketel boven.
Hier is een prachtig strand te zien, met de rotskusten aan de andere kant
van de baai.
Op Playa Escondido is het rustig. Behalve wij zijn er maar 4 andere mensen. Dit is een heel verschil met de drukte op het vorige strand. En dat terwijl dit toch maar een stukje lopen was. Blijkbaar is elke meter er een teveel voor de meeste touristen hier.
De klim terug valt best mee. Het hijgen van de tourist toen we aankwamen is niet bepaald nodig. De afstand van 1.5 km lijkt ook niet te kloppen voor de korte afstand.
Terug bij de splitsing van de trails verlangen we naar een koele frisdrank. Deze blijkt echter uitverkocht te zijn. Het strand is ondertussen volgestroomd met badgasten. De meesten hebben gigantische koelboxen bij zich. Geen wonder dat hier veel mensen een pickup truck rijden. Zo'n auto heb je nodig om een grote koelbox te kunnen vervoeren.
In een boom zit weer een luiaard. Nu
is het een ander soort dan de vorige die we gezien hebben. Een Amerikaan meldt
zicht met de melding dat er verderop 'hunderds of monkeys' zitten en deze 'slow
monkey' niet interessant genoeg is. Hij vind het niet de moeite waard om omhoog
te kijken.
We zoeken een pad door het mangrovenmoeras.
Een weg lijkt de juiste richting in te gaan. Maar de weg loopt helemaal om het
park heen en loopt dood bij een gesloten hek. Hier moeten we ons weer omdraaien.
We lopen terug naar de uitgang.
Het water waar we doorheen moeten staat nog steeds laag. Later horen we van
anderen dat er bij vloed een bootje lag om mensen over te zetten. Nu kunnen
we volstaan met het uittrekken van de schoenen.
De magen beginnen te knorren en verlangen naar een lunch. De late lunch (16:00) eten we bij een restaurantje naast de weg. De menukaart is de meest uitgebreide die ik tijdens de hele vakantie heb gezien.
We gaan weer lopend terug naar het hotel. De bussen die tussen Quepos en het park rijden zitten overvol met mensen.
's Avonds willen weg bij een ander restaurant eten, maar dit zit al vol. Terug bij het restaurant van gisteren blijkt dit ook vol te zijn en moeten we een tijdje bij de bar wachten totdat er een tafel vrij is.
Het slapen deze avond gaat iets minder. Muggen hebben mij op de rug een aantal
jeukende bulten bezorgd. Hier blijken de muggen wel om je oren te zoemen i.p.v.
je in stilte van je bloed te beroven.
Als ik toch maar even opsta en de bulten insmeer val
ik hierna snel in slaap.
