Om 5:00 uur gaat de wekker af. Om 5:15 sta ik met wat moeite op. Erg wakker voel ik mij nog niet.
Lopend gaan we naar de aanlegsteiger
in de haven. Hier vertrekt de enige boot van vandaag naar Golfito. Dit is is
het de normale veerboot. de boot is veel groter dan die van een paar dagen geleden.
Het water spat hier ook niet in de boot waarbij je nat wordt.
De boottocht verloopt snel nu we geen omweg door het mangrovenbos maken.
In Golfito is het rustig. Alle eettentjes
zijn gesloten. Op een aantal plaatsen zijn we nog aan het poetsen van het feesten
van gisteravond. Met een aantal denken we nog een restaurant bij een hotel gevonden
te hebben. Er komt echter niemand om de bestelling op te nemen. Een poetsvrouw
is bezit en de man die er rondloopt stinkt nog naar alcolhol. We staan daarom
op en lopen terug naar de kade.
Terug bij de aanlegsteiger is er een klein hokje waar je koffie en cake kunt kopen. Hier eten we dan ook allemaal.
De bagage wordt op de bus geladen. Carlos heeft de bagage die in Golfito was achtergebleven al opgehaald.
Het eerste stuk van de weg gaat vlot. Hier is nog asfalt. Boven het schiereiland
Osa gaan we een onverharde kustweg volgen. De weg wordt hier slechter en slechter.
Met Carlos als chauffeur schiet het dan helemaal niet meer op. Van tijd tot
tijd moeten we over kleine, gammele bruggetjes.
In de bus wordt het nu weer stoffig. Alles raakt bedekt met stof. Gelukkig is er onderweg nog een winkeltje open waar wat drinken gekocht kan worden. Hier merk je niet meer dat het nieuwjaarsdag is.
Links en rechts langs de weg staan nu continu de grote oliepalmen plantages.
Bij een palmolie fabriekje stopt de bus even. Grace stapt even uit en laat ons
een paar vruchten zien waarvan de olie gemaakt wordt.
Bij een kustplaatsje lunchen we.
Dit is een touristenplaatsje vol Amerikanen. De vele eettentjes zijn ingericht
op deze strandtouristen. Televisies staan aan met Amerikaanse sportuitzendingen.
De pizzaria blijkt dicht te zijn, net nu ik zin een pizza had. Een Mexicaans
restaurant blijkt ook prima te zijn.
Door de grote drukte in dit plaatsje hebben sommigen in een ander
restaurant niets te eten gekregen.
De bus rijdt hierna verder langs de kust.
Vlak voor Quepos ligt een vliegveld en vanaf hier is de weg weer verhard.
We hebben een mooi hotel langs de weg van Quepos naar het Manuel Antonio park. Van het zwembad wordt meteen gebruik gemaakt. De 'drijf-slierten' zijn handig om te blijven drijven zonder dat je hoeft te bewegen.
's Avonds ga ik samen met Bruno en John vroeg eten. Vlak voor het hotel zat een stinkdier dat wegloopt toen het ons zag. Het restaurant is volkomen westers, met Amerikaanse (lees : hoge) prijzen.
Deze avond lig ik vroeg in bed.
