Dag 16: Finca Eddie Serano - San Gerardo de Rivas

Het is weer vroeg opstaan vandaag. De dekens op het stapelbed had ik vanacht wel nodig. Na het opstaan is er eerst hete koffie.

Voor het ontbijt gaat we eerst een wandeling maken door het bos (6:30). Op dit moment van de dag zijn de quetzals het best te zien. Een pad voert ons iets omhoog en na een hek staan we tussen de hoge bomen. Het is hier modderig en de steekinsekten zijn weer volop aanwezig.

Al vrij snel wordt er een quetzal door een aantal gesignaleerd. Zelf zie ik de vogel pas als hij wegvliegt. Even later zit er een in een boom boven ons. Als deze wegvliegt zit er even later een andere in een boom een stukje verder.

Deze blijft er vast zitten, maar nu is er tegenlicht waardoor je de prachtige kleuren moeilijk kunt zien.

De wandeling gaat verder door het bos. Even later zien we wat verderop weer een quetzal in de bomen zitten. Hier staat een boomstronk langs het pad dat ik als statief kan gebruiken voor mijn fototoestel. Maar nu ik sta te wachten totdat de quetzal gaat vliegen om een hier een foto van te maken blijft het dier deze keer zitten.

Langs een waterval komen we langs de weilanden en weer terug bij de finca. Hier kunnen we gaan ontbijten.

Het ontbijt smaakt prima. Ik had niet verwacht een quetzal te zien tijdens de wandeling en nu zie je er meteen een aantal tegelijk!

Na het ontbijt loop ik zelf het pad weer op. De zon schijnt weer volop. Zo lijkt het hier niet bepaald op een nevelwoud. Toch zie je aan de mossen aan de bomen dat het hier normaal behoorlijk vochtig is.
Een Quetzal zie ik tijdens deze wandeling niet. Wel vliegen er veel kolibri's rond. De bomen vol rode bromelia's teken zich prachtig af tegen de blauwe hemel.

Bij een hek ben ik blijkbaar bij de grens van het terrein rond de finca. Ik volg een pad langs het hek en loop weer richting de finca. Na een tijdje kom ik op een open plaats met gras. Hier liggen een tweetal koeien in het gras. Een groot aantal vogeltjes vliegt deze open plaats over.

Een paar anderen van de groep komt ook op deze open plaats uit. Niemand heeft blijkbaar meer quetzals zien. Of de vogels zitten er niet meer, of je moet getrainde ogen hebben of de vogels te kunnen vinden in de hoge bomen.

We lopen langs een huis met prachtige bromelia's als balkon hangplanten naar de finca terug.

Voordat we gaan eten loop ik nog over het pad naar de weg.
's Middags komt Alfredo ons met zijn bus ophalen. Dit betekent een snelle rit naar de bestemming van vandaag.
We rijden vandaag naar de Chirippo, de hoogste berg in het land. De beklimming hiervan stond eigenlijk gisteren op het programma, maar doordat de berghutten gerenoveerd worden is deze bergtocht vervallen.

Het eerste stuk weg is nog verhard, tot San Isidro del General. Op het hoogste punt van de weg wordt gestopt. Hier is de typische paramo begroeiing te zien. De struiken zijn laag en bestand tegen de nachtelijke kou.

Na de afslag bij San Isidro is het eerste stuk weg, tot Rivas, nog redelijk goed. Hierna wordt het weer een zandweg met gaten naar San Gerardo de Rivas. Alfredo heeft echter geen moeite om over de gaten in de weg heen te vliegen. Wel kom je soms los van de stoel als je achterin de bus zit.

De weg gaat weer de hoogte in. In de vallei langs de weg is een rivier te zien die zich tussen de bomen door slingert.

Het hotel valt hier tegen. De kamers zijn slecht (doorzak-bedden). Het water bij de wc en de herendouche zijn op de laagste verdieping op. De schakelaar bij de douche van Bruno zorgt een grote vonk. De douche op een verdieping hoger heeft gelukkig wel water, maar is ook koud. In het algemeen maakt het hotel een vieze indruk. Alles is vervallen door het slechte onderhoud.

's Avonds komen een aantal jongeren uit de omgeving feesten bij de 'bar' van ons hotel. De hele Baobab groep zit deze avond in een bar een stukje verder langs de weg. Een Spaans orkestje zorgt voor de muziek.

Als het orkest weg is, wordt er goede, Engelstalige, muziek gedraaid. Het is na middernacht als ik pas terug ga naar het hotel.