Dag 12: Palo Verde, Playa Grande

Om 8:00 rijden we naar het Palo Verde park.

Onderweg wordt bij een dorpje stopt waar veel keramiek gemaakt wordt. Als eerste worden de gekoelde frisdranken verkocht. Ik koop in dit dorp een kleien beeldje dat ook als fluit gebruikt kan worden.

Met de bus komen we een ossenwagen tegen. Uiteraard stappen we allemaal even uit om een foto te nemen. Speciaal voor ons stapt de man van zijn wagen om de ossen te voet te leiden. Waar vind je nog een land waar dit gebeurd zonder dat de mensen meteen hun hand ophouden!

Na lang hobbelen met de bus komen we aan bij Pto. Humo. Hier stappen we in 2 boten om de dieren aan de oevers te kunnen bekijken. Het is rond 12:00 uur en de zon staat hoog aan de hemel. Gelukkig hebben we een zeil boven ons hoofd.

Op het eerste stuk zien we veel reigers en leguanen. Verder zijn er nog ibissen, krokodillen, kapucijnenaapjes, brulapen.

Na de boottocht eten we de lunch thuis bij de bootsman.

Met de bus hobbelen we weer terug richting de snelweg. Aan het begin moeten we een paar keer remmen om een leguaan de weg over te laten steken. Zo goed zagen we deze dieren in het park zelfs niet!

Op de verharde weg richting Playa Grande gaat het een stuk sneller. Als we aankomen is er nog een half uur om te zwemmen in de oceaan. Deze beurt sla ik maar over. Op het strand zijn veel schelpen te zien.

De zon gaat recht tegenover het strand, boven de oceaan onder. Dit gaat erg snel hier in de tropen.

We eten in een duur, maar goed restaurant. Door een rekenfout valt voor mij het eten nog goedkoop uit.

Nu begint het lange wachten. Dit herinner ik mij nog van een soortgelijke situatie op turtle island in Sabah. Er zijn erg veel mensen deze avond. De eerste groep mag alleen, maar onze groep willen ze samenvoegen met nog een grote groep.

Eindelijk mogen we het strand op. Wij mogen geen zaklampen gebruiken. De parkwachters zelf hebben zaklampen met een rode filter ervoor. Foto's met flits maken is ook verboden om de schildpadden (in het water) niet te verstoren.

De schildpad blijkt echter terug gegaan te zijn in het water. Wel gluren we stiekem mee bij een andere groep die bij een schildpad staat.

Even later zien we een schildpad (lees: schaduw) uit het water het strand op kruipen. We moeten op de grond gaan zitten en stil zijn. Een aantal Amerikaanse touristen die over het strand naar hun hotel lopen kunnen hun mond niet houden.

Het schildpad draait zicht, maar gaat toch een kuil graven. We moeten nu achter het dier gaan zitten. Een stel biologen dat onderzoek doet trekt zich nergens iets van aan en lopen vlak voor het beest langs en praten gewoon door.

Als het gat groot en diep genoeg is, worden de eieren gelegd. De eieren zijn zichtbaar onder in het gat. Niet alle eieren zijn even groot. De kleine eieren dienen als voedsel voor de kleine schildpadjes als ze uit hun ei komen. Het duurt ongeveer 60 dagen voordat de eieren uitkomen. Waar de jonge schildpadjes hierna naar toe zwemmen is nog onbekend.

Als alle eieren gelegd zijn wordt het gat dicht gemaakt. Tenslotte wordt alles gecamoufleerd, zodat de roofdieren het nest niet vinden.

In het totaal hebben we zo 2 uur op het strand doorgebracht. Nu kunnen we met de bus terug naar Liberia. De aankomst bij het hotel (13:30 ?) gebeurde eerder dan ik had verwacht, blijkbaar ben ik toch even ingedut.