Het is 10 augustus 2019. Midden in de nacht (2:15) gaat de wekker af.
Vandaag begint de reis met SNP voor de Peaks of the Balkans trekking.
Na de ervaring van de vorige trip naar het vliegveld (een autoweg was afgesloten) ga ik maar weer erg vroeg die kant op.
Om 2:45 rijd ik met de auto richting vliegveld Düsseldorf. De parkeerplaats P24 is een tijdje gereserveerd (de parkeerplaats is nu vol). Al om 3:35 kom ik op de parkeerplaats aan. De auto kan vlakbij de ingang parkeren. Bij de ingang staan al de nodige mensen op de shuttlebus te wachten. Gelukkig is het voor deze parkeerplaats een grote bus (voor P26 is er maar een 8 persoons busje dat op en neer rijdt).
Na een busrit van een paar minuten sta ik om 4:00 in de vertrekhal. De Austrian Airlines (Lufthansa) balie is nog dicht. Gisteren kon in bij de eerste vlucht (uitgevoerd door Eurowings) inchecken en bij Eurowings lever ik nu ook de bagage in. De rij is gelukkig niet al te lang.
De veiligheidscontrole is zeer snel. Er zijn geen mensen voor mij en ik kan meteen de spullen op de band leggen. Nu begint het lange rondhangen. Een flinke beker koffie helpt om wakker te blijven.
Het boarden gaat mooi op tijd (6:40). Maar dan komt de mededeling van de piloot dat het een half uur wachten is op een slot.
Dan ben ik wel blij dat ik voor een lange overstaptijd gekozen heb (in Wenen), i.p.v. maar één uur.
We vertrekken uiteindelijk pas om 8:00 (7:10 is de officiele vertrektijd). Onderweg krijg ik (verrassend) een boterham en
een drankje. De meeste andere passagiers krijgen niets (of moeten iets kopen). De zegeningen van een Austrian Airlines
ticket blijkbaar.
Het vliegtuig landt om 9:05 op het vliegveld van Wenen. Ik ben snel uit het vliegtuig en loop richting terminal F. Een busje (dat elke 5 minuten rijdt) brengt mij naar de juiste terminal (F/G). Bij de transfer desk haal ik een instapkaart voor de volgende vlucht op. Dit zou niet nodig zijn volgens een andere balie, maar gelukkig heb ik daar niet naar geluisterd.
Dan is het tijd voor een koffie. Deze blijkt niet goedkoop te zijn (4.90 euro voor een kopje koffie bij Café Wien).
Ook op dit vliegveld moet ik langere tijd zien door te brengen. Veel valt er niet te zien/beleven.
De gate is bereikbaar via een deur (met extra instapkaart controle) en dan vele trappen omlaag. Aan de grote stofnesten te zien is hier in weken niet meer gepoetst.
Via een dichte deur kom ik bij de gate. De reisleider heeft mij blijkbaar opgemerkt en vraagt of ik bij de SNP groep hoor.
Ik maak nu kennis met een groot gedeelte van de groep.
Eén groepslid voegt zich bij ons in Tirana en één is er al in het hotel.
Dit keer begint het boarden iets later dan volgens de planning, maar vertrekken we wel op tijd (12:55). Het toestel is een Embraer E95. Onderweg zijn er zoetjes (of een zoete reep) en ik krijg een beker drinken.
We landen om 14:15 op het vliegveld van Tirana. De paspoortcontrole gaat vlot, ik ben meteen aan de beurt. De bagage ligt al snel op de band, zodat ik snel bij de uitgang ben. Hier staat een reisgenote op ons te wachten, net als de lokale gids met een busje.
Rond 15:00 rijden we richting noorden (naar Shköder). Het rijden gaat niet vlot. Het is een grote file op de weg.
Na ongeveer 2 uur is er een stop om het kasteel Rozafa te bezichtigen. We krijgen
de legende te horen van de vrouw
ingemetseld is. Een van haar borsten zou niet ingemetseld worden en geeft nu
nog melk, dat een witte vlek op de stenen geeft.
Het is flink heet in de zon en we moeten een klein stuk
omhoog lopen (over de weg). Het kasteel hebben we snel gezien en dan gaat de rit weer verder.
De overnachting is in hotel Tradita, in het centrum van Shköder. Aan de overkant van het hotel is een winkeltje waar ik
water koop (en een koude cola, die meteen naar binnen gaat).
Terug in het hotel is het tijd voor een douche. De douche is erg goed en frist mij op.
Buiten is een mooi terras op de binnenplaats. Het is tijd voor een koud biertje.
Bij het avondeten neem ik nog een glas wijn. Het eten
bestaat uit vele gerechten en is lekker.
Bij het afrekenen van de drankjes blijkt het bier en de wijn beide 200 lek (ca. 1.70 euro) te kosten. Dit is zo'n beetje
de standaardprijs voor de hele reis door Albanie.
Als ik om 23:00 op de kamer kom is het er nog heet (het was heet vandaag). Ik zet de (vermomde) airco aan en val als een blok in slaap.